rozdział 4- Muszę cię odzyskać...

(oczami Austina)
W tłumie dostrzegłem głowę, której nie pomyliłbym z żadną inną, to była Ally! Uśmiechnałem się i zacząłęm podbiegać do dziewczyny, co nie było proste, bo wszędzie byli ludzie. Nagle straciłem ją z oczu. Zacząłem wołać brunetkę, ale na marne. Zrezygnowany odwruciłem się w stronę rodziców.
- Wołałeś mnie?- nie uwierzycie, na przeciwko mnie stała Ally!
- Ally? - zapytałem nie dowierzając- co..co ty.. tu robisz?- teraz mój głos był szczęśliwy.
- Austin, przepraszam cię za to, że uciekłam..- zaczęła Ally - ja po prostu.. nie byłam pewna tego co do... ciebie czuje...
- Tak wiem, to tylko przyjaźń..- powiedziałem, po czym odwruciłem głowę.
- Nie Austin, potrzebowałam czasu, aby to przemyśleć i teraz wiem, że ja.. - tutaj dziewczyna się zawachała- chcę czegoś więcej- powiedziałą i spuściła wzrok.
- Ally, naprawdę!- na mojej twarzy pojawił się uśmiech i czym prędzej przytuliłem dziewczynę.
- Tak, ale to nie ma znaczenia, przecież wylatujesz...- dziewczyna cały czas miała spuszczoną głowę.
- No tak... ale będziemy do siebi dzwonić i mamy skypa, nie?
- Tak, ale związki na odległość nie trwają długo...skąd mam pewność, że nie znajdziesz sobie innej?
- Ally, ja chcę tylko ciebie!
- Austin, ja to wiem, ale proszę zrozum mnie...- dziewczyna podniosła głowę i spojrzała na mnie.
- Ally, nie rozumiem i nie zrozumiem kocham cię...- po tych słowach pocałowałem brunetkę.
- Też cię kocham, ale to nie ma sensu...- dziewczyna  puściła moją rękę i odbiegła. Zatopiła się w tłumie lubzi, nie było szans jej dogonić.
(oczami Ally)
Znowu uciekam od problemu, nie nawidziłam tego w sobie. Kocham Austina, ale to nie ma sensu! Rozdzieleni przez 1755 kilometrów! Nie wiem jak to wytrzymam, naprawdę mi na nim zależy!
Zatrzymałam taxówkę i już po chwili byłam przy domu. Weszłam, żuciłam torbę na ziemię, zwinęłam się w kłębek i zaczęłam płakać. A co jeśli już go nie zobaczę? Nie przeżyję tego!
Płakałam tak długo, aż zaczęła boleć mnie głowa. Taty jak zwykle nie było w domu, a mama jest w podróży po Afryce. W domu nie znalazłam żadnych tabletek, przechodząc spojrzałam na zegar. Co!? była 2 w nocy! Nie miałam siły iść do pokoju, więc położyłam się na kanapie cały czas łkając. Nawet nie wiem kiedy zasnęłam.
Obydziłam się, była 7:40. Wstałam z kanapy z ogromny bólem głowy. Podeszłam do lustra, wyglądałam strasznie! Miałam czerwone, spuchnięte oczy, rozczochrane włosy i bladą twarz. Były wakacje, więc nie musiałam iść do szkoły. Mój ból głowy dawał się we znaki i za karzdym razem, gdy starałam się przejść parę kroków musiałam trzymać się ściany. Znowu poczułam nadchodzącą falę łez, puściłam się ściany, aby sięgnąć po chusteczki, niestety zakręciło mi się w głowie tak mocno, żę upadłam i uderzyłam głową o blat. Zemdlałam, śniło mi się, że spotkałam Austina, ale był już starzy, na oko miał z 20 lat. Stał przed sklepem w Nowym Yourku, trzymając za rękę jakąś dziewczynę, a na drugiej małe dziecko. Byli szczęśliwą, kochającą się rodziną. Ja stałam na drugim końcu ulicy i przyglądałam się im, a w moich oczach były łzy. "Przeciesz obiecałeś " szepnęłam i pobiegłam w stronę opuszczonej uliczki.
 Nagle się obudziłam, leżałam na podłodze.  Nie pamiętałam wiele, ale pamiętałam, znaczenie tego snu.
- Muszę cię odzyskać.- szepnęłam stanowczo, po czym wstałam z podłogi.

                                                                                               * * *
Hej, mam nadzieję, żę rozdział się podobał, nie chciało mi się pisać, a więc jest taki sobie, ale mam nadzieję, żę wam się spodobał. Dziękuję za komentarze i jeszcze raz przepraszam z błędy.
   Całuski :***
                                                                                                                                       Weronika Love